ທ່ານຫມໍເມຍ ຂ້ານ້ອຍຫູຫນວກ

ທ່ານຫມໍເມຍຂ້ານ້ອຍຫູຫນວກ
ມືດອື້ຕື້ເຫັນເມຍຫູຫນວກກໍເລີຍໄປປືກສາຫມໍຍ້ອນເປັນຫ່ວງເມຍຮັກເມຍແພງຫັ້ນແລ. “ທ່ານຫມໍຂ້ານ້ອຍຄຶດວ່າເມຍຂອງຂ້ານ້ອຍຫູລາວມັນຫນວກ, ເພາະວ່າລາວບໍ່ໄດ້ຍິນ ຂ້ານ້ອຍເວົ້າ ແລ້ວລາວກໍມີແຕ່ບອກໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເວົ້າຄືນໃຫມ່ຢູ່ເລີຍໆ,” ມືດອື້ຕື້ ນັ່ງລົງແລ້ວຖາມຫມໍ. ເປັນຈັ່ງຊັ້ນແທ້ບໍ, ຫມໍຖາມຄືນ. ເອົາຈັ່ງຊີ້ໄປເຮືອນມື້ແລງຢືນແຫ່ງໄກຈາກເມຍເຈົ້າປະມານ15 ແມດແລ້ວຖາມລາວບາງສິ່ງ, ຖາມອີ່ຫຍັງກໍໄດ້, ຖ້າລາວບໍ່ໄດ້ຍິນກໍຍັບເຂົ້າ5 ແມດແລ້ວກໍຖາມລາວອີກ, ເຮັດຄືເກົ່າຈົນກວ່າລາວໄດ້ຍິນເນີ, ແລ້ວກັບມາບອກຫມໍວ່າລາວໄດ້ຍິນໃກ້ໄກສໍ່າໃດ, ທ່ານຫມໍສັ່ງ.  ພໍມືດອື້ຕື້ເມືອຮອດເຮືອນເຫັນເມຍກໍາລັງຄົວກິນຢູ່ໄດ້ໂອກາດດີກໍເຮັດຕາມຄວາມຫມໍສັ່ງເລີຍ. ຍືນໄກຈາກເມຍປະມານ 15 ແມດແລ້ວຖາມ “ເມຍເອີຍ…ເຈົ້າເຮັດອີ່ຫຍັງກິນ?” ບໍ່ໄດ້ຍິນເມຍຕອບກໍຍັບເຂົ້າໄປ 5 ແມດ ແລ້ວກໍຖາມ “ເມຍເອີຍ…ເຈົ້າເຮັດອີ່ຫຍັງກິນຫັ້ນນາ?” ບໍ່ໄດ້ຍິນເມຍຕອບກໍຍັບເຂົ້າໄປ ອີກ 5 ແມດ, ແລ້ວຖາມຄືເກົ່າ. ກໍຍັງງຽບຢູ່. ຢາກຮ້າຍເລີຍຍັບເຂົ້າໄປຢືນແປະກົ້ນເມຍ: “ຮວຍ..ເຢັດຕູດເຈົ້າ..ຫູຫນວກບໍ ຂ້ອຍຖາມຄືມາຍືນເຣັດກອງກົ້ນຢູ່” ບໍ່ກິນບໍ່ຮ່າຫຍັງແລ້ວ, ບໍ່ຕ້ອງເຮັດດອກຂອງກິນຫັ້ນນາ, ຄຽດແລ້ວ.ຂ້ອຍຊິໄປກິນເຫຼົ້າກັບຫມູ່ແກ້ຄຽດກ່ອນເດີ.
ເມຍ: ອ້າວ…ເຈົ້າກະດາຍ. ກະຍັງວ່າເຮັດເອາະຫລາມກິນ. ເຮັດເອາະຫລາມກິນ, ເຈົ້າກະຍັງກຸມຖາມຢູ່ໄດ້. ບະກູຊິເອາະຄົນກິນໃຫ້ມັນແລ້ວຊະບໍ? ຍົກພ້າຂຶ້ນແລ້ວຮ້ອງຫມົດແຮງ. ມືດອື້ຕື້ໂຕນເຮືອນອອກທາງປ່ອງຢ້ຽມຫມາເຫົ່ານໍາກົ້ນ…ເປັນແຖວ. 

ປສ 2005