ເສວະນາ ບັນຫາເລຶ່ອງຈັດພິທີຮັບໃບປະກາສະນິຍະບັດ.

ເສວະນາ ບັນຫາຈັດງານພິທີຮັບໃບປະກາສະນິຍະບັດໃນລາວ. ເປັນການຟຸມເຟີຍ ໄຮ້ປະໂຫຍດ ແທ້ບໍ? ສ່ວນໃຫຍ່ມັກຈະໄດ້ຍິນຂໍ້ອ້າງສາມຂໍ້ ທີ່ສັງເກດໄດ້ຄື:
1. ເປືອງງົບປະມານ

2.  ສະຖານທີ່ແອອັດ, ການສັນຈອນຕິດຄັດເຮັດໃຫ້ການຫຍຸ້ງຍາກໃນການສັນຈອນໄປມາ.

3.  ເປັນການສ້າງຄ່ານິຍົມໃຫ້ພຽງແຕ່ໃບປະກາດສະນິຍະບັດໂດຍບໍ່ ຄໍານຶ່ງເຖິງຄຸນຄ່າ ຂອງການສຶກສາອັນແທ້ຈິງ.

ນັ້ນຄືສາມຂໍ້ອ້າງຫຼັ້ກໆຝ່າຍຄັດຄ້ານຍົກ ເປັນຂໍ້ອ້າງ.

ກ່ອນຜູ້ຂຽນຈະວິເຄາະ ໃຫ້ເຫັນເຫດ ຜົນຂໍ້ອ້າງທີ່ບໍ່ສົມເຫດ ສົມຜົນດັ່ງກ່າວ ເອົາເປັນວ່າສ່ວນ ຕົວແມ່ນເຫັນ ດີໃຫ້ມີການຈັດງານ ພິທີມອບຮັບ ແບບພໍດີພໍງາມ. ແລະບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງ ໃຫ້ປະທານປະເທດ, ນາຍຍົກຫຼືຜູ້ຫລັກ ຜູ້ໃຫຍ່ລົງມາມອບ ໃບປະກາດໃຫ້ກັບ ນັກສຶກສາແຕ່ລະຄົນ.  ຈັດພິທີມອບຮັບ ແບບລວມຄະນະ ,ມີນັກເວົ້າ ຫຼືນັກທຸລະກິດ, ນັກການເມືອງ ນັກວິທະຍາສາດ ຜູ້ທີ່ປະສົບຄວາມສໍາເລັດ ຫຼືຈະເປັນປະທານປະເທດກໍສຸດແລ້ວແຕ່ ມາເວົ້າໃນພິທີເພື່ອໃຫ້ກໍາລັງໃຈແລະດົນບັນດານໃຈໃຫ້ກັບນັກສຶກສາທີ່ຈົບໃໝ່ (ມີຫຼາຍປະເທດເຂົາກໍປະຕິບັດກັນແບບນີ້). ຫລັງຈົບພິທີກໍເລິກລາໄປໃຜໄປມັນ. ສ່ວນການມອບຮັບແລະເຊັນເອົາໃບປະກາດແມ່ນຮັບເອົາຢູ່ຄະນະໃຜຄະນະມັນ. ໂດຍບໍ່້ຕ້ອງມີພິທີຫຍັງເພິ່ມ. ຫຼືຈະມີເລັກໆນ້ອຍໆກໍສຸດແລ້ວແຕ່ສົມມາພາຄວນ.

ເຫດຜົນທີ່ເຫັນດີໃຫ້ມີພິທີ:
ເຂົ້າໃຈວ່າການຈົບປະລິນຍາເປັນພຽງຈຸດເລິ່ມຕົ້ນສູ່ປະສົບຄວາມສໍາເລັດ ແຕ່ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມມັນກໍຄືຄວາມສໍາເລັດອັນໜຶ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງໄດ້ທຸ້ມເທສະຕິປັນຍາ, ເຮື່ອແຮງແລະຊັບສິນບຸກບືນສູ້ຊົນເອົາຈົນໃຫ້ສໍາເລັດ.  ກໍຖືວ່າເປັນການບັນລຸຄວາມສໍາເລັດອັນໜຶ່ງທີ່ນັກສຶືກສາທຸກຄົນພາກພູມໃຈທີ່ສຸດ.  ດັ່ງນັ້ນກໍສົມຄວນຕ້ອງມີການຍົກຍ້ອງ, ສັນລະເສີນກຽດຕິມະສັກດັ່ງກ່າວເພື່ອເປັນການໃຫ້ກໍາລັງໃຈກັນ, ແລະປຸກພະລັງແນວຄິດໃຫ້ບັນດິດໃໝ່ຜັນຂະຫຍາຍເອົາຄວາມຮູ້ໄປສ້າງສັງຄົມ.  ສໍາຄັນຕ້ອງເນັ້ນຈັດພິທີໃຫ້ໄປໃນຮູບແບບການຮັບຮອງ, ຮັບຮູ້ ແລະສະໜັບສະໜູນຄວາມສໍາເລັດດ້ານການສຶກສາ. ບໍ່ແມ່ນເນັ້ນໄປໃນຮູບແບບການຮັບຮູ້ແລະຮັບຮອງດ້ານຄຸນຄ່າຂອງໃບປະລິນຍາ. ບັນຫາມັນຂຶ້ນຢູ່ກັບຄະນະຮັບຜິດຊອບງານວ່າຈະມີວິທີຈັດພິທີໃຫ້ມັນ ອອກມາໃນຮູບແບບໃດ.   

ຂໍເວົ້າເຖິງຂໍ້ອ້າງທີ່ວ່າ ບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນບາດນິ. ຂໍ້ອ້າງທີ່ 1 ອ້າງວ່າເປືອງງົບປະມານ. ຂໍ້ນີ້ອາດໝາຍເຖິງງົບປະມານລັດແລະຄອບຄົວຂອງນັກສຶກສາ. ຢາກໃຫ້ຄະນະບໍດີ ຄະນະເສດຖະສາດ ແລະບໍລິຫານທຸລະກິດ ວິໄຈກວມລວມເບິ່ງວ່າມັນເປືອງແບບໃດ? ທ່ານກ່າວເຖິງການພັດທະນາປະເທດຊາດ, ແລ້ວການໃຊ້ຈ່າຍທີ່ສົ່ງເສີມເສດຖະກິດສັງຄົມ ບໍ່ແມ່ນເປັນການພັດທະນາປະເທດບໍ?  ໃນມຸມມອງເສດຖະກິດແລ້ວການຈັດພິທີໃດໜຶ່ງຫຼືຈັດງານໃດໜຶ່ງຂຶ້ນຄືການ ສົ່ງເສີມເສດຖະກິດທ່ອງຖີ່ນ. ເຮົາເສຍງົບປະມານໄປພຽງເລັກນ້ອຍແຕ່ເຮົາສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ກັບພໍ່ຄ່າແມ່ຂາຍ, ໃຫ້ກັບເຮືອນພັກ, ໂຮງແຮມ, ຮ້ານອາຫານ, ສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວ,ໃຫ້ກັບຄົມມະນາຄົມ (ຜູ້ປະກອບການ ສາຍການປິນ, ລົດເມ, ລົດຕຸກໆ, ສາມລໍ້, ສອງແຖວ, ແທກຊີ ແລະອື່ນໆ) ຢ່າງມາກມາຍ.  ຜູ້ປະກອບການທຸລະກິດເຫຼົ່ານີ້ມີລາຍຮັບເພິ່ມ ເຂົາກໍຕ້ອງເສຍພາສີອາກອນລາຍຮັບເພິ່ມໃຫ້ລັດ.  ຖ້າເຮົາມີລະບົບຄຸ້ມຄອງພາສີຢ່າງດີ, ງົບທີ່ເຮົາຈ່າຍໄປໃນພິທີເຮົາກໍຈະໄດ້ຄືນມາຫຼາຍສິບເທົ່າໃນຮູບແບບພາສີອາກອນ.  ບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບການຈັດງານອື່ນໆບໍວ່າຈະເປັນງານກິລາຫຼືງານວາງສະແດງສິ້ນຄ່າຫຼື ຈັດກອງປະຊຸມນາໆຊາດທີ່ຜັນປ່ຽນກັນຈັດຢູ່ປະເທດນັ້ນປະເທດນີ້ຫຼືເມືອງນັ້ນ ເມືອງນີ້ກໍເພາະສາເຫດນີ້ເຊັ່ນດຽວກັນ.
ຂໍ້ອ້າງທີ່ 2.  ຂໍ້ນີ້ຖື້ວ່າບໍ່ເປັນບັນຫາ. ເພາະການຈັດງານແມ່ນພຽງຊົ່ວຄາວ. ພຽງມື້ດຽວສອງມື້, ຖ້າວາງແຜນຮອງຮັບດີໆ ກໍຈະບໍ່ມີບັນຫາ. ອາດຈະໄດ້ລາຍຮັບເພິ່ມທາງດ້ານເກັບຄ່າຝາກລົດ ແລະທໍານຽມອື່ນອີກຊໍ້າ. ຖ້າຈັດສັນບ່ອນຝາກລົດໃຫ້ເປັນລະບຽບແລະຫ້າມບໍ່ໃຫ້ຈອດແຄມທາງຊະຊາຍ.  ອີກປະການສອງ, ໃນອະນາຄົດຖ້າມີງົບ ກໍຢາກໃຫ້ເບິ່ງທາງເຂົ້າທາງອອກຂອງ ມຊ ນັ້ນຄືນໃໝ່. ເພາະປະຕູໂຂງທາງເຂົ້າເຮັດຕິດແຈບກັບທາງຫລວງເກີນໄປ ໂດຍບໍ່ມີທາງແຍກ ສະເພາະໃຫ້ລົດລ້ຽວເຂົາປະຕູໂຂງ.  ຖືວ່າໂຄງສ້າງແບບນັ້ນສ້າງຄວາມຂັດສົນ, ແລະຕິດຄັດໃຫ້ກັບການສັນຈອນໄປມາໃນ ຖະໜົນເສັ້ນນັ້ນ. ປະຕູໂຂງທາງເຂົ້າ ຕ້ອງໃຫ້ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກຖະໜົນ ແລ້ວໃຫມີທາງແຍກອີກທາງເຂົ້າໄປຫາປະຕູໂຂງ, ໜ້າປະຕູໂຂງກໍຕ້ອງໃຫ້ມີ ບ່ອນຈອດລົດຊົ່ວຄາວສະເພາະຮັບສົ່ງນັກສຶກສາ.

ຂໍ້ອ້າງທີ່ 3. ຂໍ້ນີ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບຜູ້ຈັດພິທີ. ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນຢູ່ກັບນັກສຶກສາ.  ດັ່ງທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງຖ້າເຮົາເນັ້ນຈັດພິທີໄປແບບປູກຈິດສໍານຶກໃຫ້ນັກສຶກສາຮັບຮູ້ ຫຼື acknowledge ຄຸນຄ່າຂອງໃບປະກາດອັນແທ້ຈິງຢູ່ທີ່ຄວາມສໍາເລັດຂອງການສຶກສາແລະ ພາກປະຕິບັດ. ນັກສຶກສາກໍຈະຮັບຮູ້ແລະເຂົ້າໃຈໄປໃນທໍານອງນັ້ນ. ສະຫຼຸບຄືທຸກສິ່ງຢ່າງຂຶ້ນຢູ່ກັບເຮົາຜູ້ຈັດພິທີວ່າເຮົາຈະຈັດແບບໃດ ໃຫ້ໄດ້ ໝາກຜົນຕໍ່ສັງຄົມຫຼາຍທີ່ສຸດ.   

ສ. ປັນຍາສິນ