ການໃຫ້. ບາງຄົນມີແຕ່ໃຫ້, ແຕ່ບໍ່ເຄີຍຮັບ. ບາງຄົນມີແຕ່ຮັບແຕ່ບໍ່ເຄີຍໃຫ້?
ກ່ອນອື່ນຂໍອະທິບາຍປັດໄຈການໃຫ້ທານກ່ອນເນາະ. ການໃຫ້ທານເກີດຈາກເຫດປັດໄຈຫຍັງແດ່? ເອົາຕາມພຣະພຸດທະເຈົ້າເລີຍເນາະ.
1. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢາກໄດ້ຜົນຂອງທານຫຼືຢາກໄດ້ຜົນຕອບແທນ.
2.
ໃຫ້ທານຍ້ອນຢ້ານຄໍາກໍລະຫາວ່າຂີ້ຖີ່
3.
ໃຫ້ທານເພື່ອເປັນການຕອບແທນສິ່ງທີ່ເຂົາໃຫ້ເຮົາ
4.
ໃຫ້ທານຍ້ອນຫວັງວ່າ, ເຮົາໃຫ້ເຂົາ, ເຂົາກໍຈະຕ້ອງໃຫ້ເຮົາ
5.
ໃຫ້ທານຍ້ອນຄິດວ່າ ການໃຫ້ທານເປັນຄວາມດີ,
ໄດ້ບຸນ
6.
ໃຫ້ທານເພື່ອກຸສົນຊ່ວຍເຫຼືອຜູ້ດ້ອຍກວ່າ
7.
ໃຫ້ທານເພື່ອຢາກໄດ້ຊື່ສຽງ
8.
ໃຫ້ທານເພື່ອບໍາບັດຈິດໃຈ.
ເພື່ອຄວາມສຸກຄວາມສະບາຍໃຈທີ່ໄດ້ໃຫ້ ແລເພື່ອໃຫ້ເກີດສະມາທິແລະປັນຍາ.
9.
ໃຫ້ທານຍ້ອນຄວາມຫລົງ
10. ໃຫ້ທານຍ້ອນປະເພນີ
ພາເຮັດພາທໍາ
11. ໃຫ້ທານຍ້ອນຢາກຂຶ້ນສະຫວັນຊັ້ນຟ້າ
ນັ້ນຄືສາເຫດຫຼັກໆທີ່ຄົນເຮົາເຊື່ອໃນການໃຫ້. ແລ້ວທ່ານຜູ້ອ່ານເດ?
ໃຫ້ເພື່ອສາເຫດໃດ?ຫຼາຍຄົນອາດຈະຕອບຄໍາຖາມແຕກຕ່າງກັນໄປ. ແຕ່ບໍ່ວ່າເຮົາຈະໃຫ້ໃນກໍລະນີໃດໆການໃຫ້ທານຂອງເຮົາແມ່ນເພື່ອຫວັງຜົນປະໂຫຍດໃນສິ່ງໃດໜຶ່ງ ສະເໝີ.
ບໍ່ໜ້ອຍກໍຫຼາຍ. ບໍ່ວ່າທາງກົງຫຼືອ້ອມ.
ບໍ່ວ່າຜົນໃນຊາດນີ້ຫຼືຊາດໜ້າ (ຊາດໜ້າຈະມີແທ້ຫຼືບໍຄ່ອຍວ່າກັນພາຍຫລັງເນາະ,
ຕອນນີ້ຂໍ້ກ່າວເຖິງໄວ້ກ່ອນ?) ແມ່ນເພື່ອຫວັງຜົນ. ຜົນອາດເປັນສ່ວນຕົວຫຼືສ່ວນລວມ. ອາດຊ້າຫຼືໄວ, ອາດມາໃນຮູບຜົນທີ່ເຮົາບໍ່ຄາດຝັນ. ເຊັ່ນຕົວຢ່າງ:
ດົນນານມາແລ້ວຜູ້ຂ້າກັບໄປຢາມຄອບຄົວຢູ່ຄາລິຟໍເນຍ, ມີມື້ໜຶ່ງຂັບລົດໄປໃສລະບໍ່ຈື່
ແຕ່ບັງເອີນເຫັນລົດຄັນໜຶ່ງຕາຍຢູ່ກາງທາງຄົນຂັບເປັນຜູ້ຊາຍຄົນເອເຊຍ.
ຜູ້ຂ້າສັງເກດເຫັນລົດແຕ່ລະຄັນບໍ່ຍອມຈອດຊ່ວຍ. ສັງຄົມເມກາສ່ວນໃຫຍ່ເປັນກັນແບບນີ້ແທ້.
ເປັນຕົ້ນຢູ່ຄາລິຟໍເນຍ ຖ້າເປັນຄົນຕ່າງຊາດ ເອເຊຍ ຫຼື ແມກ
ຫຼືຄົນຜີວດໍາແຮງຮ້າຍແມ່ນເປັນຜູ້ຊາຍແດ່ ມີບັນຫາຕາມຖະໜົນຫົນທາງ
ຜູ້ຄົນຈະບໍ່ມັກຈອດລົດຊ່ວຍ, ເພາະເຂົາຢ້ານ.
ຜູ້ຂ້າກໍຄິດວ່າຈະບໍ່ຊ່ວຍແຕ່ເຫັນວ່າ
ເປັນຄົນເອເຊຍຄືກັນເລີຍຕີລົດກັບມາແລ້ວຖາມຊ່ວຍເຫຼືອ. ຜູ້ກ່ຽວບອກວ່າລົດຕາຍເພາະໝົດນໍ້າມັນ.
ຜູ້ຂ້າກໍເລີຍລົງລົດແລ້ວຊ່ວຍຫຍູ້ລົດອອກຈາກກາງທາງ ໄປຈອດໄວ້ແຄມທາງ.
ແລ້ວກໍຂັບລົດໄປຊື້ນໍ້າມັນມາໃສ່ໃຫ້. ຖາມໄປຖາມມາພັດ
ບັງເອີນເປັນຄົນລາວຄືກັນຊໍ້າ. ໂຊກສະຕາແທ້ໆ. ຜູ້ຂ້າເອງກໍມັກຊ່ວຍເຫຼືອຄົນລາວຢູ່ແລ້່ວ.
ຜູ້ກ່ຽວວ່າຊິເອົາເງິນໃຊ້ແທນຄ່ານໍ້າມັນ. ຜູ້ຂ້າບອກວ່າ ບໍ່ຈໍາເປັນດອກ. ຄົນລາວຄືກັນຊ່ວຍເຫຼືອກັນໄປ.
ຜູ້ກ່ຽວຂໍເອົາຊື່ແລະເບີໂທເພື່ອຈະໄດ້ຕິດຕໍ່ຫາ. ຜູ້ຂ້າເລີຍເອົານາມບັດຫ້ອງການໃຫ້.
ຫລັງຈາກມື້ນັ້ນກໍຈາກກັນໄປຄົນລະທາງ. ຜູ້ກ່ຽວກໍມິດໄປບໍ່ໄດ້ຕິດຕໍ່ຫາເລີຍ. ຜູຸ້ຂ້າກໍກັບມາລັດແມສ. 10 ປີຕໍ່າມາ,
ນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າຢູ່ຄາລິຟໍເນຍໂທມາບອກວ່າ ມີຄົນລາວຊ່ວຍເອົາເຂົ້າການ. ນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າບອກວ່າ
ໄປສະໝັກງານ ບັງເອີນມີຜູ້ສໍາພາດເປັນຄົນລາວ, ຊື່ມາກ, ມາກເລົ່າສູ່ນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າຟັງວ່າ
“ດົນນານມາແລ້ວມີຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງມີນາມສະກຸນຄືກັນກັບນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້ານີ້ລະເຄີຍຊ່ວຍລາວ ເວລາລົດຕາຍກາງທາງ. ມື້ນັ້ນແມ່ນມື້ລາວມາສໍາພາດການຄືກັນກັບນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າ.
ແຕ່ບັງເອີນລົດຕາຍ, ຟ້າວແຮງບໍ່ໄດ້ກວດການໍ້າມັນ. ກົ່ງເຕີຖັງນໍ້າມັນກໍເພແດ່.
ບໍ່ຮູ້ວ່ານໍ້າມັນໜ້ອຍຫຼາຍປານໃດຮູ້ແຕ່ວ່າຟ້າວໄປສໍາພາດງານ. ດັນນໍ້າມັນໝົດກາງທາງ. ຖ້າບໍ່ມີຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນຊ່ວຍລາວຄືຊິບໍ່ໄດ້ງານນີ້ດອກເພາະ
ຕ້ອງມາສໍາພາດງານບໍ່ທັນແນ່ນອນ.”ນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າເລີຍຖາມວ່າ ຖ້ານາມສະກຸນຄືກັນອາດເປັນພີ່ນ້ອງກັນ. ລາວຊື່ຫຍັງລະ? ມາກກໍເລີຍບອກຊື່ຕາມນາມບັດທີ່ຜູ້ຂ້າເອົາໃຫ້ (ເຫຼືອເຊື່ອວ່າຜູ້ກ່ຽວຈະຈົດຈໍາຊື່ແລະນາມສະກຸນໄດ້ດີຂະໜາດນັ້ນ). ນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າກໍເລີຍບອກໄປວ່າຜູ້ຂ້າເປັນອ້າຍ. ມາກກໍເລີຍຂຽນໜັງສືແນະນໍາບອກຫົວໜ້າໃຫຍ່ວ່າຮູ້ຈັກກັບນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າ, ເຂົາກໍເລີຍຮັບເອົາເຂົ້າການ.
ຖືວ່າຜົນທີ່ຜູ້ຂ້າໃຫ້ຫຼືເຮັດໄປໃນມື້ນັ້ນກາຍເປັນຜົນຕອບແທນກັບນ້ອງຊາຍຜູ້ຂ້າຢ່າງບໍ່ຄາດຝັນ. ສະນັ້ນການໃຫ້ທານບໍ່ວ່າເຮົາຈະຫວັງຜົນໃດກໍຕາມ, ຜົນຂອງມັນຈະມີປະໂຫຍດສໍາລັບເຮົາສະເໝີ ບໍ່ວ່າ ສ່ວນຕົວ, ຄອບຄົວ ຫຼືສ່ວນລວມ. ແຕ່ເມື່ອເຮົາໃຫ້ໄປແລ້ວ, ເຮັດນໍາຄົນໄປແລ້ວ ຢ່າໄປຄິດຍຶດຕິດກັບມັນ. ເປັນຕົ້ນການເຮັດດີກັບຄົນ. ຄົນເຮົາແຕກຕ່າງໃນຄຸນນະທໍາ. ດັ່ງທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ ບາງຄົນມີແຕ່ໃຫ້, ບາງຄົນໄດ້ແຕ່ຮັບ. ນາໆຈິດຕັງ...
ປສ.