1. ການສຶກສາໃນໂລກນີ້ມີສອງປະເພດ. ປະເພດ 1 ສອນໃຫ້ນັກຮຽນໆຮູ້ດ້ວຍຕົນເອງ, ການຮຽນແມ່ນບໍ່ມີຈໍາກັດ, ຕັດສະລູ້ຄືປະລິນຍາອັນສູງສຸດ. ປະເພດ 2 ສອນໃຫ້ນັກຮຽນໆຮູ້ລັດທິໃດໜຶ່ງ, ປູກຝັງແນວຄິດນັກຮຽນໃຫ້ເຊື່ອຕາມລັດທິຫຼືທິດທາງໃດໜຶ່ງ. ສອນຕາມຫຼັກສູດ, ຈົບຫຼັກສູດແມ່ນຖືວ່າຈົບປະລິນຍາສູງສຸດ.
2. ຫຼັກສູດທີ່ເຮົາຮຽນ ມັນບໍ່ແມ່ນສິ່ງສໍາຄັນ, ສິ່ງສໍາຄັນທີ່ສຸດຄື ສິ່່ງທີ່ເຮົາຄົ້ນພົບ. ການສອນຕ້ອງເນັ້ນໃສ່ຈຸດນັ້ນ. ເຮົາຕ້ອງສ້າງດົນບັນດານໃຈໃຫ້ນັກຮຽນໆຮູ້ແລະຄົ້ນພົບດ້ວຍຕົນເອງ, ປ່ອຍໂອກາດໃຫ້ເຂົາທ້າທາຍກັບສິ່ງທີ່ເຂົາບໍ່ເຫັນດີນໍາ ແລ້ວໃຫ້ໂອກາດເຂົາຄົ້ນຄວ້າຫາທາງອື່ນທີ່ດີກວ່າ.
3. ການສອບເສັງນັ້ນກໍຫາກດີມີປະໂຫຍດຕໍ່ນັກຮຽນບາງສ່ວນສໍາລັບປະເມີນຄວາມຮູ້ ເຊັ່ນ: ອັນນີ້ແມ່ນຫຍັງ, ເຮົາຮູ້ຫຍັງແດ່, ຜົນສໍາເລັດມີຫຍັງແດ່. ສໍາລັບຄູອາຈານ ກໍຈະຊ່ວຍໃຫ້ຮູ້ວ່າ ສິ່ງໃດຕ້ອງການປ່ຽນ ຫຼືສິ່ງໃດຕ້ອງການດັດແກ້. ນອກຈາກນັ້ນແລ້ວ ການສອບເສັງຈະບໍ່ບອກຫຍັງຫຼາຍກ່ຽວກັບນັກຮຽນວ່າຜູ້ກ່ຽວມີຄວາມສາມາດໜ້ອຍຫຼາຍປານໃດ. ຕົວຢ່າງນັກຮຽນບາງຄົນເສັງເກັ່ງ ໄດ້ຄະແນນສູງແຕ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈບົດຮຽນຫຍັງຈັກຢ່າງ. ຫຼາຍຄົນອາດເຄີຍມີປະສົບການທີ່ວ່າ ເສັງໄດ້ A ທຸກວີຊາ, ແຕ່ລືມໝົດທຸກສິ່ງພາຍໃນສອງອາທິດ.
ສະນັ້ນ, ການສຶກສາຄວນແນໃສ່ໃນການຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນກ້າວໄປສູ່ຈຸດທີ່ເຂົາ ສາມາດຮຽນຮູ້ດ້ວຍຕົນເອງໄດ້.
ບໍ່ແມ່ນແນໃສ່ແຕ່ຫຼັກສູດແລະບົດສອບເສັງພຽງຢ່າງດຽວ.
(ຕ້ອງປ່ອຍໃຫ້ແນວຄິດນັກຮຽນເປັນອິສະລະ. ສອນໃຫ້ກ້າທ້າທາຍ, ກ້າຖາມ, ກ້າສະແດງແນວຄິດທີ່ແຕກຕ່າງ. ເພາະວ່າ ມີແຕ່ແນວຄິດອິສະລະເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດ ຄົ້ນຄິດປະດີດສ້າງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້)
ໃນວົງເລັບແມ່ນແນວຄິດຂອງຜູ້ຂຽນ...
ປສ.
(ຕ້ອງປ່ອຍໃຫ້ແນວຄິດນັກຮຽນເປັນອິສະລະ. ສອນໃຫ້ກ້າທ້າທາຍ, ກ້າຖາມ, ກ້າສະແດງແນວຄິດທີ່ແຕກຕ່າງ. ເພາະວ່າ ມີແຕ່ແນວຄິດອິສະລະເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດ ຄົ້ນຄິດປະດີດສ້າງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້)
ໃນວົງເລັບແມ່ນແນວຄິດຂອງຜູ້ຂຽນ...
ປສ.
ເປັນຄວາມຄິດທີ່ດີ.
ReplyDelete