ເລຶ່ອງສັ້້ນ ປະສົບການໆຮັບເພື່ອນໃນເຟສ.

ເລຶ່ອງສັ້້ນ ປະສົບການໆຮັບເພື່ອນໃນເຟສ.

ມື້ໜຶ່ງກໍຄືເກືອບທຸກໆມື້ນັ້ນແຫຼະ ພໍຕື່ນມາກໍເປີດເຝສປັບ, ອ່ານນັ້ນອ່ານນີ້, ແຍງນັ້ນແຍງນີ້, ແຍງໄປແຍງມາກໍໄປເຫັນ “friend requests” ຈາກຜູ້ສາວນ້ອຍໜ້າຕາ ໂທ້ໆ, ງາມປານຕຸກກະຕາ. ສົງກະໄສ ເກັ່ງ ໂຟໂຕຊອບບໍ່ທໍາມະດາ.  ທາງນີ້ກໍບໍລໍຊ້າ ຮັບເອົາປຸບປັບທັນທີທັນໃດ. ຮັບໄປແລ້ວ, ກໍລໍຖ້າເບິ່ງວ່າ ເພິ່ນຊິທັກທາຍເຮົາບໍ, ລໍໄປເປັນຊົ່ວໂມງສອງຊົ່ວໂມງ ກະມິດຈີ່ລີ່. ບໍ່ມີຄໍາ ທັກທາຍຫຍັງ. ຄໍາຂອບໃຈຄໍາດຽວກໍບໍ່ມີ. ຄໍາສະບາຍດີກະບໍ່ມີ. ເລີຍຂ້ອງໃຈ ວ່າຜູ້ກ່ຽວ ມາຖ້າມແອັດເຮົາໄປເປັນເພື່ອນເພື່ອຫຍັງນໍ້. ທີ່ຈິງກໍເຫັນຫຼາຍໆຄົນທີ່ຖາມແອັດເຮົາ, ເວລາເຮົາຮັບເອົາແລ້ວກໍມິດໄປ. ບໍ່ແມ່ນເວົ້ານິນທາເດີ, ເວົ້າແທ້ຕໍ່ໜ້ານີ້ແຫຼະ. ຮັບໃດ້ກະຮັບ, ຮັບບໍ່ໄດ້ກໍຂໍໂທດນໍາ.  ຜູ້ຂຽນເອງກໍເຄີຍເປັນ, ບາງເທື່ອ ຖາມແອດເອົາໝູ່, ໝູ່ຮັບແລ້ວພັດ ເສີຍຢູ່ປານລີງປະອັນນັ້ນ. ຄໍາຂອບໃຈ ກະບໍ່ມີ.  ເສຍມາລະຍາດເນາະ (ເວົ້າໃຫ້ໂຕເອງດອກ ວາ).

ກັບໄປຫາສາວນ້ອຍອັນນັ້ນນບາດນີ້, ຂ້ອງໃຈເລີຍລອງທັກໄປຫາເພິ່ນ.

ຂ້ອຍ: ສະບາຍດີ, ຂອບໃຈເດີທີ່ແອດເປັນເພື່ອນ.

ສາວອັນນັ້ນ:   ມິດບໍ່ຕອບ.

ຂ້ອຍ: ຍິນດີທີ່ໄດ້ຮູ້ຈັກເດີ.

ສາວອັນນັ້ນ: ຍົກໂປ້ like ລ້າໆ ແຕ່ບໍ່ຕອບ.

ທາງນີ້ກໍເລີຍມິດ, ເຊົາທັກທາຍຕໍ່. ມື້ຕໍ່ມາພັດເຫັນເພິ່ນແຊຣ ໂຄສະນາສິນຄ້າມາໃຫ້ເບິ່ງ. ແຊຣນັ້ນແຊຣນີ້. ທາງນີ້ກໍເກີດມີອາການຕາມເຄີຍ, ຂ້ອງໃຈເລີຍຖາມ:

ຂ້ອຍ: ສະບາຍດີອີກຄັ້ງ, ເຈົ້າຂາຍເຄື່ອງບໍ?

ສາວອັນນັ້ນ: ແມ່ນແລ້ວ, ສົນໃຈຕິດຕໍ່ມາເດີ, ເບີໂທ....

ຂ້ອຍ: (ຄິດໃນໃຈ: ໂອ້...ວ່າໃດເທື່ອແລ້ວນີ້ຈີ້ຜິດຈຸດ, ເທື່ອນີ້ຈີ້ຖືກຈຸດ, ຕອບໄວປານຈະຫຼວດ)  ຄິດຈົບແລ້ວກໍຖາມຕໍ່: ເຈົ້າຂາຍຫຍັງນໍ້?

ສາວອັນນັ້ນ: ຂາຍເຄື່ອງສໍາອາງ. ຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ. ສົນໃຈສັ່ງເລີຍ. ລາຄາບໍ່ແພງ, ເອົາໄປລອງບໍ?

ຂ້ອຍ:  ຂ້ອຍເປັນຜູ້ຊາຍ. ບໍ່ຮູ້ຈັກໃຊ້ເດີເຄື່ອງແບບນັ້ນ.

ສາວອັນນັ້ນ: ຄີມທາໜ້າສີ ຂຶ້ມໆກະມີໄດ໋ ອ້າຍ.

ຂ້ອຍ: ຮວຍ ນາງອັນນີ້ ມັນຊິໃຫ້ກູຊື້ຄີມທາໜ້າອິຫລີຕວ່ານິ (ຄິດໃນໃຈ ດອກ ວາ, ບໍ່ໄດ້ຂຽນຕອບແບບນັ້ນ)

ຂ້ອຍ: ຂ້ອຍເປັນຜູ້ຊາຍ...ບໍ່ຮູ້ໃຊ້.

ສາວອັນນັ້ນ: ຜູ້ຊາຍກະບໍ່ເປັນຫຍັງ, ສັ່ງຈາກຂ້ອຍແລ້ວເອົາໄປຂາຍຕໍ່.

ຂ້ອຍ: ບ໋ະ, ອີ່ນີ້....ຊິໃຫ້ກູຂາຍໃຫ້ຜີວະ (ເວົ້າໃນໃຈດອກ ວາ) ພໍຄິດເວົ້າໃນໃຈຈົບກໍຕອບຄືນ: ບໍ່..ໄດ້ແລ້ວຂອບໃຈຫຼາຍໆ.

ສາວອັນນັ້ນ: ມິດ...ບໍ່ຕອບ.

ພໍສົນທະນາມາຮອດນີ້, ທາງນີ້ກໍຮູ້ແລ້ວວ່າຜູ້ກ່ຽວແອັດເອົາເພື່ອຢາກ ໄດ້ສະໝູນໂຄສະນາສິນຄ້າ.  ຖ້າລົມຕໍ່ຢ້ານຊິໄດ້ສັ່ງຊື້ຄີມທາໜ້າມາຂາຍໃຫ້ຜີຄືວ່າ. ເລີຍ. ອັນເຟຣນສະ (unfriend) ຈົບເລຶ່ອງ.

ເລຶ່ອງສັ້ນໆຂ້າງເທິງເຖິງຈະເປັນເລຶ່ອງຕະຫຼົກທຽມແທ້ ແຕ່ກໍສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນ ພຶດຕິກໍາຫຼາຍໆຄົນໃນການນໍາໃຊ້ເຝສບຸກ. ຄໍາວ່າ ມາລະຍາດ ສະເພາະບາງຄົນກໍຈົນຫາບໍ່ເຫັນ.  ຫວັງວ່າ ວັດທະນະທໍາໄຮ້ນໍ້າໃຈແບບນີ້ຈະບໍ່ ສູນຫາຍໄປຈາກສັງຄົມລາວເຮົາຍ້ອນເຝກສບຸກເນາະ.  ເພາະນັ້ນຄືມີດອີກຄົມໜຶ່ງ ຂອງເຝກສບຸກ....ສ້າງສັງຄົມໄຮ້ວິີນຍານກໍຄືສັງຄົມກົ້ມໜ້ານັ້ນແລ. 

ປສ
6/16/2016